Projekt powstał w odpowiedzi na poczucie bezsensowności i niewielkiego znaczenia podejmowanych w życiu wyborów. Labirynt pozbawiony wyjść został wykorzystany jako symbol utracenia sensu, miejsce do błąkania się i podejmowania wielu decyzji o pozornym znaczeniu, zapomnienia o bycia uwięzionym w strukturze pozbawionej celu. Labirynt stał się matrycą przemyśleń, generowane losowo trasy były po kolei wypełniane, a wnioski ilustrujące proces myślowy przebiegający w trakcie eksperymentu zostały podsumowane w formie eseju.
Powstało dwadzieścia różnych labiryntów, dwadzieścia różnych tras, dwadzieścia różnych grafik cyfrowych oraz jedna dodatkowa, podsumowująca wszystkie drogi, nakładająca na siebie chaos podjętych decyzji. Projekt zakłada również udostępnienie pustych labiryntów do użytku odbiorców projektu, aby sami mogli przeprowadzić podobny eksperyment i analizę zmieniającego się stosunku do trasy i decyzji. Całość ma być tylko bodźcem, a może raczej środowiskiem, uproszczoną przestrzenią, w której mają odbywać się o wiele bardziej rozbudowane rozważania.
