SCHRONNOSĆ

Dziury wypełniające nasz świat, dziury wypełnione poczuciem bezsensu tego, co robimy.

Weronika Janica
Klaudia Lewkowicz
Wiktoria Łukaszewicz
Aleksander Steblik
Jakub Stelmach
Agnieszka Urbanek 

Dziury wypełniające nasz świat, dziury wypełnione poczuciem bezsensu tego, co robimy. Świat wokół - jakbyśmy widzieli go po raz pierwszy, przecieramy oczy, przedramiona zaczerwienione od ilości uszczypnięć, ale nie, to nie sen. Zanurzamy się w lunatycznym procesie zaplatania, próbujemy utkać coś swojego, coś, co pomoże nam jakoś ukryć się przed światem, w który nie chcemy uwierzyć. Ale słychać świst wiatru, czujemy jak chłoszcze naszą skórę, dziury są zbyt duże, nie zdołamy ich załatać. Przez sieć przebija się ostre światło. Na ścianach powstają gigantyczne oka, wielkie braki, cienie, które zioną pustką.


Sieć utkana z lęków i frustracji, wypełniona bezsilnością, poczuciem bezsensu. Bez sensu jakiegokolwiek działania artystycznego w obliczu tak wielkiego zła, jakie obserwujemy tuż obok, krok od nas. Zła, wobec którego świat i systemy są zupełnie bezradne.Ostre światło przeszywające sieć, sprawia, że na obdrapanych ścianach pozostałych po bunkrze, tworzą się, ogromne dziury, braki nie do wypełnienia, braki na które po raz kolejny w historii patrzymy z rozłożonymi ramionami i niedowierzaniem.